Bahasa Melayu Sebagai Bahasa Kebangsaan Dalam Perlembagaan
Perkara 152 perlembagaan persekutuan telah memainkan peranan penting menjadikan bahasa melayu sebagai asas pembinaan negara.
Bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan dalam perlembagaan. Kedudukan bahasa melayu sebagai bahasa rasmi dimantapkan dengan akta bahasa kebangsaan 1967. Berpegang atas prinsip ini kedudukan bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan perlu diiktiraf dan berperanan dalam memupuk perpaduan kaum dalam. Tulisan bagi bahasa melayu juga dinyatakan di dalam artikel 152 sebagai rumi atau tulisan latin. Rahsia bahasa melayu tetap diyakini sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa perpaduan hingga kini ialah kerana jaminan yang diberikan dalam perlembagaan malaysia yang telah menyebutkan bahawa bahasa bahasa lain masih boleh digunakan.
Untuk penguatkuasaan ini semua prosiding mahkamah dan dokumen dokumen parlimen serta mesyuarat mesyuarat mesti dilakukan di dalam bahasa melayu. Walau bagaimanapun penggunaan jawi tidak dilarang menurut seksyen 9 akta bahasa kebangsaan 1963 1967. Perkara 152 perlembagaan persekutuan menjelaskan bahawa bahasa melayu yang dikenali juga sebagai bahasa malaysia adalah bahasa rasmi yang tidak boleh dipertikai fungsi dan peranannya sebagai bahasa kebangsaan. Maka hasil permuafakatan perlembagaan ini telah diterima bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan yang disentuh dalam perkara 152.
Bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan telah dijadikan asas pembinaan negara khususnya melalui peranannya sebagai bahasa pembentuk jati. Perkara152 ini telah mengiktiraf dan menjadikan bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan serta bahasa rasmi negara. Perkara ini termaktub dalam perkara 152 1. Tegasnya perkara 152 dalam perlembagaan malaysia dan akta bahasa kebangsaan 162 167 disemak pada tahun 1971 menetapkan bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan tunggal dan bahasa rasmi di negara malaysia.
Diwujudkan bahasa kebangsaan untuk menjadi bahasa pertuturan umum dan bahasa rasmi negara bagi menyatupadukan rakyat yang terdiri dari pelbagai kaum. Sesungguhnya perkara 152 ini telah mengiktiraf dan mengisytiharkan bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan serta bahasa rasmi negara. Dalam konteks masyarakat majmuk kelihatan sukar untuk setiap etnik. Keadaan ini menjadikan bahasa melayu akan terus dihormati dan tidak akan disaingi oleh bahasa bahasa lain.
Bahasa melayu sebagai bahasa kebangsaan sudah termaktub dalam perkara 152 perlembagaan persekutuan tanah melayu 1957 dan perlembagaan persekutuan malaysia 1963. Perkara 4 1 menjelaskan bahawa perlembagaan persekutuan adalah undang undang utama persekutuan dan semua undang undang yang diluluskan selepas merdeka dan yang berlawanan dengan perlembagaan ini hendaklah terbatal setakat mana yang berlawanan itu.